Ιατρείο Πόνου

Σήµερα, η έννοια του πόνου -αν και χιλιοειπωµένη- φαίνεται να είναι δύσκολο να καθοριστεί τι ακριβώς εµπεριέχει. Αυτό έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι ο πόνος είναι µία εµπειρία προσωπική και όχι ένα απλό σύµπλεγµα του τύπου «ερέθισµα-απάντηση».

Ιατρείο Πόνου

Ο πόνος είναι µία πολύπλοκη δυσάρεστη υποκειµενική εµπειρία µε αισθητική, συναισθηµατική και κοινωνική διάσταση. Tα µηνύµατα που µεταδίδει ο πόνος στον εγκέφαλο µας ερµηνεύονται από τον κάθε άνθρωπο µε διαφορετικό τρόπο ανάλογα µε τα προσωπικά του βιώµατα. O πόνος συνήθως είναι µια προειδοποίηση του σώµατος ότι κάτι δεν πάει καλά. Μερικές φορές το σύστηµα προειδοποίησης “καταρρέει” και “σηµαίνει συναγερµό” χωρίς να υπάρχει λόγος, ή τουλάχιστον χωρίς να υπάρχει σηµαντικός λόγος και τα υπερδιεργεµένα νεύρα εξακολουθούν να αναφέρουν το άλγος στον εγκέφαλο.

Ο πόνος µπορεί να διακριθεί σε κατηγορίες, αναλόγως του εµπλεκόµενου µηχανισµού (πόνος από τη διέγερση των αλγοϋποδοχέων ή νευροπαθητικός πόνος), της διάρκειας του πόνου που υπάρχει (οξύς ή χρόνιος), ή ακόµη και του σηµείου του σώµατος που επηρεάζεται από αυτόν. Ο νευροπαθητικός πόνος, προέρχεται από οργανική βλάβη ή δυσλειτουργία του νευρικού ιστού. Έχει χαρακτηριστική κλινική εικόνα και δικούς του παθοφυσιολογικούς µηχανισµούς που τον αφορίζουν σε ξεχωριστή νοσολογική οντότητα. Ο χρόνιος πόνος έχει διάρκεια πέραν των τριών µηνών και συχνά είναι ανεξάρτητος από την αρχική του αιτία.

Ο πόνος αυτός καθαυτός αποτελεί αυτοτελές πρόβληµα. Συχνά περιορίζει τη δυνατότητα του ανθρώπου να εργαστεί, να διασκεδάσει ή ακόµη και να αυτοεξυπηρετηθεί. Πολλά άτοµα που υποφέρουν από χρόνιο πόνο εγκαταλείπουν τη δουλειά τους και έτσι αποκτούν και οικονοµικό πρόβληµα. Καθώς ο χρόνος περνά δίχως να νιώθουν καµιά ανακούφιση, τα άτοµα αυτά τείνουν να γίνουν εσωστρεφή και να πάθουν κατάθλιψη. “Αγκιστρώνονται” στην οικογένεια τους, στους φίλους τους ή σε όποια άλλα άτοµα τους φροντίζουν, στάση που µεγαλώνει τη µοναξιά και την κοινωνική τους αποµόνωση.

Χρόνιες Παθήσεις

Θεραπείες

Αναισθησία

Μοιραστείτε το: