Πρόκειται για ένα σύνθετο ρόλο αφού ως γονέας φαίνεται να «κρατεί» τον ίδιο του τον εαυτό, τη συζυγική σχέση, τις ανάγκες της οικογένεια, τις ανάγκες του παιδιού «που μόλις έχει διαγνωστεί με καρκίνο», τις ανάγκες των άλλων παιδιών της οικογένειας. Εύλογα τίθεται το ερώτημα «Πού να δώσει προτεραιότητα;» Υπάρχει απάντηση;
Είναι σημαντικό να εντοπιστούν οι ανάγκες που προκύπτουν στην οικογένεια, τόσο ως οικογένεια, αλλά και στο κάθε άτομο ξεχωριστά. Ποιες ανάγκες προκύπτουν; Σε τι και πώς μπορεί ο κάθε γονέας να βοηθήσει; Πού (αλλού ενδεχομένως) χρειάζεται να αποταθεί για την ικανοποίηση των αναγκών που προκύπτουν; Ερωτήματα που κάποτε ίσως να χρειάζεται να τεθούν για να «δοθεί» απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα. Ίσως να είναι καλύτερα να αποφεύγεται κάποιο θέμα να θεωρείται «δευτερεύουσας σημασίας».
Είναι σύνηθες οι γονείς να κουράζονται λόγω των θεμάτων για το οποία χρειάζεται να είναι σε ετοιμότητα. Η κόπωση, οι δυσκολίες, οι αντιδράσεις, δεν αποκλείεται να παρουσιαστούν στους γονείς. Ορισμένες φορές για τους γονείς θα μπορούσε να είναι χρήσιμο η λήψη υποστήριξης (συναισθηματικής, πρακτικής, κλπ) στις περιπτώσεις που το έχουν ανάγκη. Ο κάθε γονέας βλέποντας τις δικές του προσωπικές ανάγκες μπορεί να αναζητήσει τη βοήθεια και την υποστήριξη που χρειάζεται.
Οι ανησυχίες σχετικά ή/και όχι με την ασθένεια θα μπορούσε να είναι συχνό στο γονέα παιδιού που έχει διαγνωστεί με καρκίνο. Θα μπορούσε επίσης να είναι χρήσιμο η λήψη πληροφοριών σχετικά με την ασθένεια. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι άγνοια σε θέματα που αφορούν την ασθένεια δεν αποκλείεται να προκαλέσει ανησυχία. Η λήψη πληροφοριών για θέματα υγείας θα μπορούσε να θεωρηθεί σημαντική για τη μείωση των πιθανών ανησυχιών που ίσως να προκύπτουν σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα. Είναι σημαντικό η αναζήτηση πληροφοριών να γίνεται από αρμόδια «πηγή». Επομένως, οι γονείς μπορούν να ζητούν την πληροφόρηση που χρειάζεται είτε για θέματα που αφορούν την ασθένεια του παιδιού, είτε για θέματα που ενδεχομένως να προκύψουν λόγω της ασθένειας.
Συμπερασματικά, ο γονέας εντοπίζει τις δικές του ανάγκες, τις ανάγκες του ζευγαριού, του παιδιού που έχει διαγνωστεί με καρκίνο, και των υπόλοιπων παιδιών της οικογένειας. ανάγκες που ίσως να αφορούν άμεσα ή έμμεσα το παιδί που έχει διαγνωστεί με καρκίνο. Όπως ανέφερε η Δρ Χατήρα[1] «Η ψυχολογική φροντίδα στο παιδί με καρκίνο έχει ιδιαιτερότητες που απαιτούν: γνώση, κλινική εμπειρία, διαρκή εκπαίδευση, ευαισθησία, ανθρωπισμό και θάρρος».
[1] Χατήρα, Π. Δ. (2000). Κλινική Ψυχολογική Παρέμβαση στο Παιδί και τον Έφηβο με Βαρύ και Χρόνιο Νόσημα. Αθήνα: Ζήτα
