Χρόνιος Πόνος και Ψυχολογία

Ορισμός του Χρόνιου Πόνου

Σύμφωνα με την  Παγκόσμιας Εταιρίας Μελέτης Πόνου (IASP),  πόνος ορίζεται ως «Μια δυσάρεστη αισθητηριακή και συναισθηματική εμπειρία συσχετιζόμενη με πραγματική ή δυνητική ιστική βλάβη, ή περιγραφόμενη με όρους μιας τέτοιας βλάβης».  Ο χρόνιος πόνος ορίζεται κυρίως ως πόνος που συνεχίζει να είναι παρών για διάστημα περισσότερο των 3 μηνών ή/και η διάρκεια του είναι  σημαντικά μεγαλύτερη από την προσδοκώμενη διάρκεια αποκατάστασης της βλάβης.

Οι Πολυδιάστατες Επιδράσεις του Χρόνιου Πόνου

Οι επιδράσεις του βιώματος του χρόνιου πόνου σπανίως περιορίζονται στο επίπεδο των σωματικών αισθήσεων. Ο χρόνιος είναι μια πολύπλοκη εμπειρία η οποία δύναται να επηρεάσει αρνητικά την ζωή ενός ατόμου σε γνωστικό, σωματικό, συμπεριφορικό αλλά και συναισθηματικό επίπεδο.  Επίσης, ο χρόνιος πόνος επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ατόμου σε όλο το φάσμα των διαπροσωπικών αλλά και ευρύτερων κοινωνικών του ρόλων, από τους οικογενειακούς μέχρι τους εργασιακούς του ρόλους.

Στόχος Ψυχολογικών Παρεμβάσεων για Χρόνιο Πόνος

Οι ψυχολογικές παρεμβάσεις για διαχείριση χρόνιου πόνου έχουν ως στόχο την υποστήριξη ανθρώπων να διαχειριστούν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές που συνοδεύουν τον χρόνιο πόνο:

Α) Σε όλα τα στάδια της ασθένειας, από την διάγνωση μέχρι την θεραπεία.

Β) Σε όλο το φάσμα  των ρόλων τους οποίους υιοθετεί ο κάθε άνθρωπος της ζωής του, είτε αυτός είναι γονέας, παιδί, σύντροφος, φίλος, εργαζόμενος κ.τ.λ.π.

 

Ψυχολογικές Παρεμβάσεις για Χρόνιο Πόνο

Ανάμεσα στις ψυχολογικές παρεμβάσεις οι οποίες συνήθως χρησιμοποιούνται για την διαχείριση χρόνιο πόνου εντάσσονται και οι ακόλουθες:

  • Ψυχο-εκπαίδευση οικείων και ασθενή για βιοψυχοκοινωνικές επιδράσεις του βιώματος του χρόνιου πόνου.
  • Χρήση τεχνικών χαλάρωσης με στόχο την διαχείριση στρες και συναισθημάτων.
  • Χρήση γνωστικών τεχνικών με στόχο την αναδόμηση δυσλειτουργικών πεποιθήσεων τις οποίες παρουσιάζει το άτομα σε σχέση με την ασθένεια του ή/και την ζωή του ευρύτερα.
  • Υποστήριξη της διαδικασίας θρήνου και αποδοχής των αλλαγών τις οποίες βιώνει τόσο ο ασθενής αλλά και οι οικείοι.
  • Ενίσχυση των οργανωτικών ικανοτήτων του ασθενή για καλύτερη διαχείριση των συμπτωμάτων του.
  • Δημιουργία προγράμματος πρόληψης υποτροπής για καλύτερη διαχείριση του πόνου σε περιόδους κρίσεων.
Μοιραστείτε το: